Smaki podlaskiej kuchni to połączenie wielu tradycji i kultur. Potrawy, których do dziś można tu skosztować, przywędrowały bardzo często od naszych bliższych i dalszych sąsiadów. Na podlaską kuchnię wpływały tradycje kulinarne z Litwy, Łotwy czy Białorusi. Można tu także rozsmakować się w daniach tatarskich. Chcesz dowiedzieć się co to za potrawy? Sprawdź, z czego słynie podlaska kuchnia regionalna i koniecznie wybierz się na Podlasie, żeby ich spróbować.
8 dań, których musisz spróbować na Podlasiu
Babka ziemniaczana
Podlaskie potrawy bardzo często zawierają w sobie ziemniaki. Najbardziej znana jest z pewnością babka ziemniaczana. Jeśli jeszcze o niej nie słyszałeś, możesz być zaskoczony. To nietypowe „ciasto” jest daniem wytrawnym, a nie deserem, choć nazwa może być myląca.
Babkę ziemniaczaną przygotowuje się przede wszystkim ze startych bardzo drobno ziemniaków, do których dodaje się cebulę, boczek i jajka. Do smaku doprawia się solą, pieprzem i majerankiem, a gotową masę piecze się w piekarniku. Co ciekawe, nie ma jednego przepisu na to danie. Ile gospodyń, tyle proporcji i sposobów podania.
Kiszka ziemniaczana
Podobnie jak w przypadku babki ziemniaczanej, kiszka składa się przede wszystkim właśnie z ziemniaków połączonych z boczkiem. Ma jednak zupełnie inną formę. Przywędrowała do nas z Białorusi, ale znana jest także na Łotwie, Litwie czy w Rosji. Surowe tarte kartofle miesza się ze skwarkami z boczku, podsmażoną cebulą, czosnkiem i majerankiem. Gotową masą nadziewa się kiszkę, czyli wieprzowe jelito i układa w brytfannie wysmarowanej tłuszczem. Upieczona kiszka przypomina wyglądem kiełbasę. Na wierzchu ma chrupiącą skórkę, a nadzienie jest delikatne i ma kremową konsystencję. Zwykle podaje się ją ze smażoną cebulką i skwarkami.
Kartacze i cepeliny
Te pokaźnych rozmiarów, nadziewane kluski, przywędrowały do nas zza wschodniej granicy. Na Litwie znane jako cepeliny, w Polsce nazywane są kartaczami. To danie niezwykle popularne w całej północno – wschodniej części naszego kraju. Przygotowywane są z ciasta składającego się z tartych surowych ziemniaków połączonych z gotowanymi. Bywa, że dodaje się także mąkę ziemniaczaną. Najczęściej są nadziewane mięsem i okraszone skwarkami, ale może to być także soczewica i inne składniki. To bardzo sycące danie. Wystarczą dwa kartacze, aby zaspokoić naprawdę duży głód. Jest to z pewnością to, z czego słynie podlaska kuchnia regionalna.
Pierekaczewnik
To wyjątkowe danie pochodzi z kuchni tatarskiej. Ponieważ to właśnie na Podlasiu osiedlili się Tatarzy, to w tym regionie można spróbować ich wspaniałej kuchni. Przygotowanie pierekaczewnika jest bardzo czasochłonne. Składa się on bowiem z wielu warstw ciasta przekładanego wybranym nadzieniem. Ciasto makaronowe rozwałkowuje się na niemal przezroczyste płaty, a każdą z warstw smaruje się z obu stron masłem lub tłuszczem z gęsi i przekłada nadzieniem. Może być ono wytrawne, z mięsa, warzyw lub ich połączenia. Pierekaczewnik bywa również podawany na słodko. Wówczas kolejne warstwy ciasta przekłada się słodkim twarogiem z rodzynkami lub owocami, takimi jak jabłka czy śliwki. Charakterystyczny jest także kształt tej potrawy. Ciasto zawija się bowiem w rulon i piecze tak, aby po przekrojeniu widać było wszystkie jego warstwy.
Kindziuk
Podlasie słynie z doskonałych wędlin i kiełbas. Wysokiej jakości mięso jest tu przyrządzane nieco inaczej niż w pozostałych regionach Polski. Chyba najbardziej znanym rarytasem z Podlasia jest słynny kindziuk. Ta wędlina, o nieco egzotycznej nazwie, składa się z mięsa wieprzowego i słoniny, posiekanych w dość duże kawałki, które następnie formuje się w grubą kiełbasę. Dla wyjątkowego smaku kluczowe jest odpowiednie doprawienie i zasolenie. Tak przygotowana wędlina jest przez dłuższy czas naciskana w specjalnych deskach, a następnie wędzona zimnym dymem. Kindziuk powinien dojrzewać kilka miesięcy, aby zyskać wyjątkową kruchość i delikatność, z której jest znany.
Sękacz
Sękacz to ciasto biszkoptowe, pieczone na rożnie nad żywym ogniem. Ktokolwiek widział je w całości wie, że jego nazwa jest nieprzypadkowa. Podlaski sękacz przypomina bowiem sękaty pień, w którym po przekrojeniu rysują się piękne słoje, zupełnie jak w prawdziwym drewnie.
To bardzo pracochłonne ciasto. Jego przygotowanie wymaga wprawy i cierpliwości. Jego głównym składnikiem są jajka, których dodaje się nawet 40 na kilogram mąki. Do upieczenia sękacza potrzebny jest specjalny drewniany dębowy wałek, szerszy z jednej strony i cieńszy z drugiej, oraz piec, który tradycyjnie powinien być opalany drewnem. Na wałek nad ogniem wylewa się kolejne cieniutkie warstwy ciasta, powoli kręcąc nim, jak rożnem. Aż do uzyskania pięknej, sękatej formy.
Mrowisko
Mrowisko to doskonały deser, którego podlaska historia jest stosunkowo krótka. Gospodynie z Sejn zaczerpnęły na niego przepis od sąsiadek z Litwy, które przygotowują go od setek lat. Oczywiście jego nazwa nawiązuje do formy, która przypomina właśnie mrowisko. Bywa, że mówi się także o nim po prostu kopiec lub choineczka. Składa się z ułożonych warstwowo smażonych ciastek, bardzo przypominających tradycyjne polskie faworki. Całość polewa się miodem, często z dodatkiem rodzynek. Nie może go zabraknąć na świątecznym stole.
Manty
Manty wywodzą się z kuchni azjatyckiej, a na Podlasiu zadomowiły się dzięki Tatarom. Można je porównać do polskich pierogów, jednak ich kształt sprawia, że tych potraw nie da się ze sobą pomylić. Manty przypominają sakiewki lub okrągłe poduszeczki. Także ciasto, z którego są przygotowywane nieco różni się od popularnych pierogów. Jest bardziej sprężyste i gotowane na parze, a nie we wrzątku. Można je podawać zarówno na słono, jak i słodko. Tradycyjne przygotowywane są z mięsnym nadzieniem i podawane ze skwarkami. Równie smakowita jest jednak wersja deserowa, z sezonowymi owocami, cukrem i śmietaną.
